...
...(Ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους...)Από στίχο,νομίζω,του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
posted by still ill @ 10:20 AM
Saturday, January 14, 2006
Από στίχο,νομίζω,του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Μίλα,μίλα μόνος.Κάτι κάποιος θα ακούσει.Ό άνεμος είναι ο κοινός εχθρός μας.
Previous Posts
- The Kids in the Hall
- Επέτειος και απόψε,όπως κάθε χρόνο...
- Rien ne va plus
- TV or NOT TV
- Κάτι για σένα
- Να τα πούμε;
- Ακρυλικά απογεύματα
- Όλα είναι δρόμος
Subscribe to
Posts [Atom]
4 Comments:
Φίλε Γιάννη οι λέξεις ξέρουν να φανερώνουν,το πάντα υποδηλώνει επανάληψη,το κάπου προορισμό.Κάποιοι μπορεί να μην είναι σε θέση να τις καταλάβουν ή,χειρότερα,να τις νιώσουν.Πάντως δε το βλέπω σαν τιμή που πρέπει να αποδοθεί αλλά σαν βαθιά ανάγκη να συναισθανθούμε την ιερότητα του θρήνου,να αφουγκραστούμε τη σιωπή αυτών που η απόγνωση και η απελπισία αποτελεί τη μόνη συντροφιά στο μοναχικό τους βίο.
Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω.
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;
Ναι, Ντίνος Χριστιανόπουλος. Καρφί στην καρδιά είναι αυτοί οι στίχοι - μέμνησω δεσποσύνη της αχαριστίας σου...
Κάθε φορά που κοπιάζετε στο φτωχικό μου Mirandolina,για να με διορθώσετε ή να με συμπληρώσετε,μου αποκαλύπτετε κάτι που ίσως αόριστα το υποψιαζόμουν,αλλά δε μπορούσα να το δω.Γι'αυτό,
"Επέστρεφε συχνά και παίρνε την νύχτα,όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται",κάτι που ίσως άκουγε και ο Χριστιανόπουλος στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης,από την άλλη άκρη της θάλασσας.
Ευχαριστω πολύ- ελπίζω να μη δασκαλίζω μόνο :-)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home